"Als de redactie reacties wilde uitlokken met het plaatsen van het stuk van Jos Keetels is dat gelukt. Met stijgende verbazing en toenemende ergernis heb ik dit proza gelezen. De opmerking ‘normaal klim ik niet zo heel snel in de pen’ is de enige die ik kan nazeggen", schrijft Gerard Wassink
Prince II: kikker of prins? De methodiek voor projectmanagement Prince II kent voor- en tegenstanders. Gebruikers Ron Seegers en Brigit Hendriks-van Winden zijn tevreden, maar wezen in hun artikel Succesvol veranderen vereist structuur wel op de haken en ogen van de methodiek. Michiel van der Molen kan voor een groot deel met hun bevindingen en adviezen meegaan, maar vindt dat het belang van het lijnmanagement te laag wordt ingeschat. Jos Keetels heeft een heel andere mening over Prince II. In zijn reactie in Computable (24 oktober 2003) op Elimineer het verrassingselement van John Roos, veegt hij de vloer aan met de methodiek. Dit is bij velen in het verkeerde keelgat geschoten. Hieronder de reacties: |
Keetels begint zijn betoog met de vergelijking met een autoverkoper die zegt dat de stand van de wielen in het koopcontract niet is vastgesteld en vervolgens aanbiedt om scheven wielen tegen een (voor hem) lucratief tarief te verhelpen. Een ridicule vergelijking; een auto is immers een massaproduct met welgedefinieerde en algemeen aanvaarde kenmerken. Een project is nu juist per definitie een project omdat het in een unieke situatie voor een unieke klant een in tijd en ruimte uniek probleem helpt oplossen op een tevoren afgesproken wijze, binnen tevoren afgesproken financiële- en tijdsgrenzen.
Vergelijkingen met auto’s, de aannemingswereld, architectenbureaus en dergelijke gaan allemaal mank. We moeten die analogieën niet meer gebruiken. Hoewel ik het streven naar modulaire en (dus) herhaaldelijk toepasbare producten (programmatuur) toejuich, moeten we ons toch goed blijven realiseren dat projecten juist vanwege hun unieke karakter projecten zijn.
Dat ict-projecten uitblinken in onvoorspelbaarheid laat ik voor rekening van Keetels. Blijkbaar heeft hij niet veel succesvolle projecten meegemaakt. Als je zoals hij management, project en methodiek op één hoop gooit, kan je ook niet verwachten dat je er ooit nog uit komt. Als je dan veel projecten ziet mislukken, zijn de projectmanagers en de gebruikte methoden dus ook mislukt.
Nu we toch in het domein van de logica zitten, moet ik denken aan de wijze woorden van een professor in de wiskunde, die eens de onsterfelijke opmerking maakte: ‘wiskunde is niet waar of onwaar, wiskunde is gewoon handig’. Ik zou Keetels de geparafraseerde opmerking willen voorhouden: ‘een projectmethodiek is niet waar of onwaar, een projectmethodiek is gewoon handig’. Een student vroeg in een college informatica aan deze professor: "Kunnen computers denken?" De professor antwoordde: "Als ik beleefd ben, moet ik deze vraag met ja beantwoorden." De student vroeg wat de professor hiermee bedoelde. De professor zei: "Als ik beleefd ben, moet ik ervan uit gaan dat u weet waar u het over hebt, dan kunt u het mij vertellen, zodat ik de computer zo kan programmeren dat hij het doet."
Golfbaan
Dat brengt me bij de in Keetels betoog nagenoeg afwezige persoon van de opdrachtgever (wellicht is hij het zelf). Deze wil doorgaans in het begin (van een project) iets afspreken over tijd, geld en een eindresultaat dat hij in zijn hoofd heeft. Gedurende de looptijd wil hij ‘voeling houden’ (lees: kunnen beïnvloeden). Aan het eind (van het project) openbaart hij de volle omvang van wat hij vanaf het begin in zijn hoofd had, aangevuld met enkele onderweg en op de golfbaan opgedane ideeën, en rekent hij het project, de projectmanager en soms zelfs de gebruikte methodiek af op het feit dat die dit niet hebben gerealiseerd.
Ziehier het bestaansrecht van projectmethodieken. Zorg dat je met elkaar (project (-manager) en opdrachtgever) afspreekt wat je wilt bereiken, welke tolerantie je toestaat, hoe je omgaat met afwijkingen, binnen het project, in vastgestelde specificaties.
Als je dat doet, kan het me niets schelen of je nou Prince II, Tipi, Sjfw (Structured John Farmers Whistle) of welke methodiek dan ook gebruikt, maar maak afspraken en houd je eraan. Betrouwbaarheid en kwaliteit dreigen ondergesneeuwd te raken onder tijdsdruk, ad-hoc beleid en de waan van de dag onder invloed van de heersende windrichting en de beursthermometer. Laten we hier als projectpartijen (projectmanagers én opdrachtgevers) niet aan meewerken en pal blijven staan voor het op tijd en binnen budget nakomen van onze afspraken.< BR>
Gerard Wassink