Veertien van de 63 waterschappen in ons land hebben een ernstig millennium-probleem. Zij weten niet of ze op 1 januari 2000 gereed zijn met hun software-aanpassingen. Ondanks de roep om openheid weigert de Unie van Waterschappen bekend te maken om welke waterschappen het gaat.
Die weigering contrasteert met de roep om openheid en het dreigen met een noodwet hiervoor van de overheid. Als reden geeft de Unie dat de gegevens over de veertien waterschappen verouderd zijn, omdat ze van oktober 1998 dateren. Anja Buisman, 2000-coördinator bij de Unie, verwijst naar een eind februari te publiceren rapport.
De waterschappen houden zich bezig met de waterkeringen, de waterbeheersing, afvalwaterzuivering en het vergunningenstelsel voor lozingen. Sommige organisaties in Noord- en Zuid-Holland en Zeeland beheren ook wegen die bijvoorbeeld over waterkeringen lopen. Elk waterschap is een zelfstandige overheidsorganisatie met zijn eigen automatisering. Koppelingen naar andere IT-omgevingen zijn er nauwelijks. De Unie coördineert de aanpak van het 2000-probleem en krijgt daarbij steun van het 2000-projectbureau van Verkeer & Waterstaat. Verantwoordelijk voor de oplossing zijn de waterschappen zelf.
Hun aanpak is gericht op twee gebieden: kantoorautomatisering en technische infrastructuur, en de gegevenshuishouding bij bijvoorbeeld gemalen en zuiveringsinstallaties. De veertien achterlopende waterschappen hebben vooral niet nagedacht over ingebedde software en noodscenario’s.
De oorzaak zoekt Buisman in onvoldoende bewustzijn bij de besturen en het management van deze waterschappen. Zij vindt dat haar sector ten onrechte in een strafklasje is geplaatst. "Lang niet overal is de aanpak laat op gang gekomen." Ze erkent wel dat, als er bij een op afstand bestuurd gemaal iets mis zou gaan en de weersomstandigheden zitten tegen, "er wel wat onder loopt".