Artsen en gebruikers worden ongeduldig. Waar blijft het Elektronisch Patiënten Dossier, het EPD?
In 2000 werd de eerste steen gelegd voor een landelijk EPD. In 2001 riep minister Els Borst dat het EPD in 2004 wel klaar zou zijn. In 2003 kondigt het Nationaal Instituut voor ict in de Zorg (NICTIZ) aan dat het EPD in 2006 klaar zal zijn. Inmiddels zijn al deze data verstreken, maar is het EPD nog steeds niet klaar. Nu zal er eind 2008 een EPD moeten zijn waar zorginstellingen zich bij kunnen aansluiten.
Maar, zegt het NICTIZ, het maken van een EPD is zo gemakkelijk nog niet. Er zijn allerlei partijen bij betrokken. En zo slecht doet Nederland het niet eens, aldus een woordvoerder. Vanuit het buitenland wordt er nieuwsgierig meegekeken. Ik klink hier wel een beetje zuur, maar mag natuurlijk niet vergeten dat het NICTIZ voor de invoering van het EPD vorig jaar nog een Computable Award kreeg.
Het is ook geen gemakkelijke klus, dat moet ik het NICTIZ nageven. Natuurlijk is het belangrijk dat er goed nagedacht wordt over welke gegevens door wie bekeken worden. Maar het NICTIZ blijft natuurlijk een overheidsinstantie dus overlegd zal er worden. Aan alle wensen van artsen en patiënten is voldaan, behalve dat ze het liever veel eerder geïmplementeerd hadden zien worden.
Intussen is het NICTIZ bezig met het Elektronisch Medicatie Dossier of het Waarnemend Dossier Huisartsen. Deze week schreef ik ook nog een bericht over dat de ontwikkeling van het Digitale Kind Dossier voorlopig even stil staat. Toen ik begon met schrijven, vertelde mijn collega dat zijn vriendin betrokken was bij het EPD voor psychiatrische patiënten. Een andere collega had het over het EPD in de revalidatiesector dat een prijs heeft gekregen.
Het NICTIZ kan wel schermen dat ze op weg zijn met heel veel dossiers, want dat klopt. Maar ik zie tussen alle dossiers het grote dossier niet meer. En ik denk met mij velen.
Maar ik zie tussen alle dossiers het grote dossier niet meer
Misschien ligt in deze laatste zin ook wel de verklaring. Verliezen we het doel niet uit het oog. Wat willen we bereiken met een patitendossier. Mijns inziens willen we de kwaliteit van de zorg verbeteren en de efficitie vergroten. Is dit te bereiken met n groot getegreerd EPD? Of moeten we gewoon EPD’s inrichten die zo efficit mogelijk het primaire proces van de hulpverleners ondersteunen en waarin die informatie kan worden vastgelegd, c.q. uitgewisseld die op dat moment noodzakelijk is om kwalitatief de beste zorgverlening te leveren.
En is dit te bereiken met een groot EPD, of op zorgprocessen toegesneden EP’s?
De invoering van uitwisseling van dossiers met confidentie informatie is en blijkt een moeilijk punt met de huidige generatie ict-systemen die hiervoor niet geschikt zijn.
Bijvoorbeeld de geheimhoudingsplicht jegens een patit kan onmogelijk waargemaakt worden, als deze dossiers met de huidige systemen worden uitgewisseld. Dit is wiskundig bewijsbaar en wordt in de praktijk dagelijks aangetoond.
Hiermee komt vanzelf de vertrouwensrelatie tussen arts en patit onder druk te staan, zonder dat de arts of patit hier zelf iets aan kunnen doen, behalve dan door niet mee te werken aan deze generatie, niet bewijsbaar veilige informatie-uitwisselings systemen. En dat terwijl er goede, goedkope en wel bewijsbaar veilige informatie-uitwisselings systemen voorhanden zijn.