Een voorbeeld: een jonge vader wil, na de geboorte van zijn dochter, maar vier dagen gaan werken. Zijn werkgever, een ict-bedrijf, geeft die mogelijkheid niet. Hij moet vijf dagen werken en geen dag minder. Na veel onderhandelen krijgt hij het voor elkaar één dag thuis aan de slag te gaan. Met jengelende baby naast zijn bureau doet hij toch minder werk dan eerder, maar wel voor hetzelfde salaris. Slimme zet of niet?
Moet een organisatie (ict-bedrijf of niet) werknemers de mogelijkheid bieden deeltijd te werken? Volgens de wet wel. In de ict gebeurt het nog altijd te weinig.
Deeltijdwerkers zijn ook lastig. Waar je normaal één werknemer nodig hebt, heb je er nu twee nodig. Twee keer kosten, twee keer plekken en twee keer zoveel managen. Bovendien werken deeltijdwerkers niet zonder reden deeltijd. Vaak moet er gejongleerd worden zodat de kids wel op tijd van de crèche worden gehaald. Echt flexibel lijken ze niet.
Maar is dat wel zo? Zou een vader die maar drie dagen werkt en de rest van de tijd op de kinderen past echt zo onflexibel zijn? Zou hij in drie dagen niet meer of hetzelfde doen dan de andere deeltijdwerker die vier dagen werkt? En doet een deeltijdwerker in vier dagen niet evenveel als een fulltimewerker in een hele week?
Ik ben ook een deeltijdwerker. De ene week werk ik vijf dagen en de andere week vier. Dat is niet altijd even gemakkelijk. Het is soms wel even een gedoe om mijn werk ook in vier dagen af te krijgen, maar het lukt over het algemeen wel. Eigenlijk zou ik dus mijn werk ook in vier dagen kunnen doen?!
Vooral voor vrouwen is deeltijdwerken belangrijk. Dat bleek uit ons onderzoek voor de Career Guide, een van de uitgaven van Computable. Het is bekend dat de ict voor vrouwen niet aantrekkelijk is. Misschien zouden werkgevers zich daar iets meer bewust van moeten zijn.
De toenemende vraag naar ict’ers maakt iedereen nuttig en iedereen bruikbaar. Dus zet uw deuren open voor de deeltijdwerker. Beter een halve fulltimer, dan geen fulltimer. Toch?