In ‘HP met 64-bit servers naar Itanium-familie’ staan volgens Steven Bosscher onjuistheden en marketingkreten. HP claimt bijvoorbeeld dat het de eerste epic-processor uitbracht, terwijl het Russische Elbrus dergelijke processoren al veel eerder ontwikkelde.
Ik kwam toevallig het artikel ‘HP met 64-bit servers naar Itanium-familie’ van Hans van Thiel tegen (19 september 2003, https://www.computable.nl/artikels/archief3/d38rr3mw.htm). Er zitten nogal wat feitelijke onjuistheden en marketinggezwam in; de redactie zou misschien wat beter voorwerk kunnen doen in plaats van het klakkeloos napraten van de HP-marketingman die achter het verhaal lijkt te zitten.
“Het is de eerste epic-processor (explicit parallel instruction computing) en daarmee het begin van een nieuwe generatie na cisc en risc.” Dit is onjuist. Epic-processoren werden al sinds halverwege de jaren tachtig ontwikkeld door Elbrus voor het Rode Leger uit de Sovjet-tijd.
B.A. Babayan van het Russische Elbron begon al in 1986 aan de ontwikkeling van een architectuur met een groot instructiewoord (vliw) met meerdere functie-units (dus superscalair) en ‘explicit fine-grained parallelism’, de ‘in-order’ parallelle uitvoering van instructies op de verschillende functie-units zonder ‘interlocks’ of berekening van afhankelijkheden. Dit is precies wat Intel en HP nu epic noemen.
Verwarming
De Elbrus-3 uit 1991 draaide op processoren gebaseerd op de nieuwe architectuur van Babayan. Met andere woorden, de eerste epic-processoren draaiden al acht jaar voor Intel met de Merced zijn eerste implementatie van IA64 op de markt bracht. (Merced-machines deden het overigens beter als verwarming dan als computer, maar dat terzijde.)
Ook superscalaire architecturen, de logische stap voorafgaand aan epic, werden in Sovjet-Rusland al gebruikt nog voor zelfs maar de eerste mips-chips in het Westen op de markt kwamen. Van zelfs iets prehistorisch als de 80386 was toen nog niet eens sprake.
Elbrus is recent (mei 2004) volledig overgenomen door Intel. Al ruim voor deze overname was Intel al bezig om epic-kennis uit Elbrus te kopen. Vooral Vladimir Pentkovski, die al begin jaren negentig overkwam naar Intel, heeft volgens zeggen bijgedragen aan de kennis van Intel over epic-architecturen. Pentovski was een van de mensen die met Babayan werkten aan de Elbrus-3. Een ander terugkerende roddel is dat Peter Rosenblad van HP in1991 de volledige Elbrus-3 ontwerphandleidingen in handen kreeg tijdens zijn bezoek aan Ipmct. Juist rond die tijd begon HP aan de ontwikkeling van de Merced.
Superdome
“Superdome is de eerste numa-computer (non uniform memory access) ter wereld.” Dit is zuivere marketingonzin. Alle SGI- en Cray-supercomputers zijn echte numa-machines. De Cray/SGI ‘numaflex’ architectuur debuteerde al in 1993. Er zijn tal van andere voorbeelden van numa-machines van ruim voor Superdome.
“Een van de bijzonderheden van de Superdome is dat meerdere besturingssystemen op verschillende partities centraal te beheren zijn, en dat zelfs dynamisch processoren aan een ander besturingssysteem kunnen worden toegewezen.” Dit doet IBM al jaren op zijn p- en z-Series.
Bovendien horen acroniemen in hoofdletters. Ik begrijp dat het een beetje laat is om nu nog iets met de bovenstaande commentaren te doen, maar misschien heeft het nog zijn nut ’ter leering ende vermaeck’.< BR>
Naschrift Hans van Thiel
Een concept als epic komt natuurlijk nooit uit de lucht vallen. De Itanium is echter wel degelijk de eerste ‘real world’ processor volgens dit principe. Een van de redenen van het geringe succes (tot nu toe) is dan ook waarschijnlijk dat er een nieuwe compilertechnologie voor ontwikkeld moest worden en/of een andere wijze van programmeren.
Misschien was de Superdome inderdaad niet de eerste maar slechts een van de eerste numa-machines. Ik had het begrepen zoals het er staat.
Misschien is het beheer van besturingssystemen inclusief dynamische processortoewijzing inderdaad niet uniek, misschien ook wel. De mensen van HP en Intel in Grenoble leken er vrij trots op te zijn en ik had er ook nooit eerder van gehoord. Ook weer, in de echte wereld, en niet als ‘proof of concept’ in een onderzoeksomgeving.
In het algemeen ben ik vrij kritisch tegenover marketinguitspraken, maar ik ga er ook weer niet vanuit dat ik word voorgelogen. Overdrijven is soms ook een uiting van enthousiasme.
Tot slot: hoe moet ik je opmerking interpreteren dat Merced-machines het beter doen als verwarming dan als computer?
Naschrift redactie
Wie stelt “acroniemen horen in hoofdletters” slaat de plank mis. In grote lijnen gelden voor acroniemen en afkortingen dezelfde spellingconventies als voor ‘gewone’ woorden: namen (van personen, bedrijven, producten enzovoort) krijgen minimaal een beginkapitaal, voor de overige woorden gebruik je onderkast.
Steven Bosscher, Suse Linux, compiler team Suse Labs