Elke werkdag behandelt Computable een onderwerp waarover lezers kunnen discussiëren. Vandaag over de media-ambities van Apple, Facebook, Google, Twitter.
De ene na de andere techreus ontpopt zich tot mediabedrijf. De eigenaren en uitbaters van de grote online-platformen ontplooien hun media-ambities niet als nieuwe hoofdactiviteit, maar als lucratieve bijzaak. Daarmee rijden ze wel bestaande mediabedrijven in de wielen, terwijl die uitgevers en contentproducers al worstelen met de online-wereld en de ‘monetization’ daarvan.
Apple laat op iOS ad-blockers toe voor zijn webbrowser Safari en lanceert tegelijkertijd zijn media-app News. Facebook lokt uitgevers met zijn Instant Articles, Google volgt dat voorbeeld en heeft daarbij Twitter voor zich gewonnen. Uitgevers gaan mee, maar doen dat meewarig. Zij dreigen namelijk gemarginaliseerd te worden door de machtige techgiganten. Maar hoe zit het dan met de journalistieke mores? Want Apple verbiedt apps die informatie over drone-kills geven, Facebook censureert naakt (ook als dat politiek en/of functioneel is), en ga zo maar door. Een slechte mediazaak dus? Wat vind jij?
Techreuzen zijn goed in techniek, uitgevers zijn goed in content.
Echter, uitgevers blijven achter in het goed presenteren en vermarkten van deze content. Hun techniek blijft achter.
De techreuzen springen dus in het content-gat op internet, wat ontstaan is doordat uitgevers dat niet vullen. Als de uitgevers niet beter worden in techniek, dan zullen ze worden verdrongen of overgenomen door de techreuzen.
Content is key. Maar techniek is noodzakelijk om het beschikbaar te maken. Ik ben geen expert in de uitgeverswereld, maar het was nog niet zo heel lang geleden, enorm complex om een boek uit te geven. Niet alleen de productie, het redactionele gebeuren en de verkoop lag bij de uitgever. De productie kan ik nu online met 1 klik doen. Daar heb ik echt geen uitgever meer voor nodig. De verkoop (en de marketing) zou je a la Youtube moeten organiseren. Als er iets is wat op het internet makkelijk is, is veel mensen bereiken. En tenslotte dat “redactionele” gebeuren: gezien het niveau van de redacteuren bij veel uitgevers, ben ik niet van mening dat de meerwaarde van uitgevers op dit vlak überhaupt geld mag kosten.
Conclusie: weg met de uitgevers en laat de oorspronkelijke schrijvers zelf via een YouTube achtig vehikel (het liefst een aantal, anders wordt dan een monopolist) hun geschriften onder de aandacht brengen. Sneller, goedkoper en de eventuele revenuen komen ook bij de schrijver en niet bij al die tussenpersonen.
@ Attilla: “Als er iets is wat op het internet makkelijk is, is veel mensen bereiken.” Dat valt tegen. Zij kunnen mij bereiken op mijn URL: karelvanzanten.nl, maar hoe bereik ik duizenden mensen?
Als auteur schrijf je incidenteel een boek; een uitgever geeft er tientallen per jaar uit en heeft jaren ervaring met hoe hij die dingen kwijtraakt.
Hij produceert er per titel minimaal 2000 en zorgt ervoor dat ze bij boekhandels onder de aandacht komen.
Stel je daar echter niet teveel van voor: er komt een vertegenwoordiger langs met een lijst nieuwe uitgaven en deze neemt hij met de boekhandelaar in een half uurtje door – per boek minder dan een minuut om het te pluggen. Het is niet veel maar zo ligt je boek wel bij tientallen of honderden boekwinkels.
Ik kan nu inderdaad met enkele klikken een boek produceren, bij lulu.com. Maar zij zorgen niet voor promotie. Het is printing-on-demand en de portokosten (vanaf 6,50) zijn hoger dan bij bol.com en managementboek.nl (1,95) en de levertijden langer (10 dagen vs. 1 dag).
De uitgevers richten zich nog te weinig op de consument en teveel op hun oude vertrouwde kanaal: de boekhandels. (Het belang van een boekhandel is niet zozeer een bepaald boek (mijn boek) te verkopen, alswel de klant een keus te bieden.)
Verder bieden uitgevers auteurs standaard een vergoeding van 15% van de netto verkoopprijs en zij doen het minimum om een boek te promoten. Ze moedigen auteurs aan om hun eigen boek zelf overal te promoten.
Ja, dan is het niet gek dat andere partijen in deze markt stappen. De wereld verandert, hier gaat het slecht en dat biedt kansen.
Ik kan hier boeken over schrijven, maar wie hier heel leuk over schrijft is Clay Shirky, hier is een voorbeeld : http://genius.com/Clay-shirky-how-we-will-read-annotated
Een grappig inzicht vind ik dat uitgevers altijd een filter zijn geweest voor wat jij moet / mag lezen. Zij bepalen wat er beschikbaar komt, terwijl nu alles beschikbaar is en jij dus zelf bepaald wat je leest. Mind-shift, niet?
Wat betreft de veranderende wereld is dit aardige food-for-thought:
De grootste content publisher in de wereld bezit geen content: Facebook
Het grootste taxi bedrijf in de wereld heeft geen taxis ; Uber
Het grootste hotelketen in de wereld bezit geen hotels: AirBnB.
Het is een interessante tijd, 20 jaar geleden zeiden we ook dat veranderingen snel gaan, maar het gaat dus steeds maar sneller.
Een sleutelaspect in deze is wel “computing”. Bitjes verander je sneller dan atomen, alles wordt software, we hoeven alleen nog maar iets te maken wat intelligenter is dan de mens en dan zijn we echt verloren 🙂