Nederlandse ict-managers hebben moeite om hun ambities voor de ict-organisatie te realiseren. Dit blijkt uit onderzoek van ict-dienstverlener ICT-Partners. Met kostenreductie, efficiency, productiviteit, het effectief managen van risico's en tegelijkertijd blijven leveren wat de business vraagt als uitdagingen voor 2012, wordt het er voor de ict-manager niet makkelijker op, meent het bedrijf.
Volgens ICT-Partners bieden ict-managers maar moeizaam het hoofd aan de druk vanuit de business en alle technologische veranderingen. Gevolg is dat zij de samenhang binnen het werkveld verliezen en er steeds minder aansluiting is met de business. Ambities realiseren komt op de laatste plaats en verdwijnt langzaam helemaal naar de achtergrond, zo concludeert de dienstverlener.
Ict-managers geven aan dat het helder krijgen van wat de business verwacht én nodig heeft, een hele toer is. Lastiger nog is het maken van de juiste keuzes om tot een gepaste ict-oplossing te komen. Pijnpunten bevinden zich vooral in de voortdurend wijzigende ict-infrastructuur, waardoor de druk om op een gecontroleerde manier wijzigingen uit te voeren erg hoog is. Ook de benodigde personele capaciteit, de kennis en kunde (en dan vooral een tekort of het ontbreken ervan) vraagt het nodige balanceren. Bovendien geeft de ict-manager aan dat hij moeite heeft met het realiseren van kostenefficiency.
In dit artikel wordt zo ongeveer het hele takenpakket van een ICT manager genoemd, dat mag misschien uitdagend zijn maar is precies wat de functie leuk en onderscheidend maakt.
Wie is de business? Dit losse woord wordt altijd maar gebruikt om het onbegrijpelijke en onpakbare samen te vatten. Het begint met een goed opdrachtgeverschap en een goede inventarisatie van waar de organisatie naartoe wil (SOLL) en waar ze vandaan komt (IST). Zorg voor goede requirements (SMART) en hoppa, je hebt een goede start voor een ict-manager.
Maar nee, de praktijk is vaak dat de ict-manager de goede voorbereiding en de lastige vragen aan de business achterwege laat… eens met Erik Grimberg. Dat is nu juist de uitdaging en het betaalt goed!
Er zijn maar een handje vol ICT managers die ik tegen ben gekomen die aan deze definities kunnen voldoen.
In de praktijk worden de taken van ICT managers te zwaar ingeschat. Het zijn geen analisten of architecten noch beheerders of developers maar dienen zichzelf wel vaak die eigenschappen gedeeltelijk toe met soms rampzalige gevolgen.
Een goede ICT manager weet dat haar/zijn rol maar beperkt is en relatief bescheiden hoort te zijn.
Ik laat de definitie van de “business” bewust even in het midden liggen.
De relatie tussen de “business” en haar ICT leverancier begint volgens mij met de mate waarin het zelfbeeld van ICT en de verwachting die de “business” van ICT heeft, met elkaar overeenkomen. Als de “business” een puur uitvoerende partij wil hebben en ICT ziet zichzelf ook zo, is er weinig aan de hand. Discussies over doelstellingen van ICT zijn dan relatief duidelijk: ICT is een cost center, ziet zichzelf als een cost center en wordt als zodanig behandeld.
Indien de “business” en ICT beiden gaan voor een meer volwassen (partner)relatie gaat het ook goed. Discussies over doelstellingen kunnen dan meer een karakter krijgen waarbij de toegevoegde waarde van (investering in) ICT duidelijk wordt teneinde te besparen bij de “business”.
Het gaat pas mis indien de verwachting die de “business” heeft van ICT en het zelfbeeld van ICT niet matchen (wat in de praktijk vaak het geval is). Dan worden gesprekken over doelstellingen frustrerend voor beide partijen. Dan treden vaak de 3 “O’s” in werking: Onbegrip, Onwil en Onkunde.
Gaat het hier om het niveau CIO of moet ik (veel) lager in de lijn denken? Als genoemde problemen namelijk op strategisch/tactisch niveau ondervonden worden dan zijn komend jaar nog wel wat dure ICT missers te verwachten. Maar ik vermoed dat het hier om het middle management gaat waarbij de genoemde uitdagingen gewoon de som zijn van de optelsom: sneller + goedkoper = uitdaging.
Gek genoeg verbaast me dat niet want met de vlucht voorwaarts die veel organisaties genomen hebben om de CAPEX te verlagen werden de OPEX problemen niet opgelost. Met een primaire focus op techniek lopen processen uit de pas waardoor er bij veel organisaties nog steeds een ‘server sprawl’ is alleen nu virtueel. Oja, laat ik niet vergeten te vermelden dat nu door het wegvallen fysieke aanschaf er geen goede CMDB meer is. Dat daardoor het wijzigingsproces bemoeilijkt wordt schreef ik al eens over in ‘Release of relatie management’. Het gaat dan ook niet om een tekort aan personele capaciteit maar de juiste informatie.
Dat kostenreducties, toch de belofte van virtualisatie niet behaald worden ligt in het verlengde omdat door het wegnemen van de fysieke aanschaf de kostenomslag veel moeilijker is geworden. Niet vreemd dus dat infrastructuren vaak meer te beheren entiteiten bevatten voordat er begonnen werd met virtualisatie. En ondertussen wordt de CIO al weer door de markt bewerkt om te gaan denken aan Cloud Computing. Logisch dat ICT manager de hete adem van de ‘business’ in hun nek voelen. Onmogelijkheden kunnen ze misschien nog op tijd leveren maar wonderen duren nu eenmaal wat langer.
De SOLL is nu eenmaal een allegaartje van keuzes die door de ‘business’ gemaakt zijn die meestal niet SMART beoordeeld zijn. Functionele eisen winnen het daarbij van de niet-functionele eisen waardoor beheersbaarheid ergens onderaan op het lijstje komt. Op die manier wordt de IST een Fata Morgana omdat niet alleen de winkel open gehouden moet worden maar ook nog eens alle nieuwe bijkomende wensen als ‘nieuwe werken’ en wat nog niet meer ingevuld.