Van jongs af aan was ik al gefascineerd door typemachines en rekenmachines. Op een oude mechanische typemachine heb ik heel wat tabellen met de hand ingetypt. Het was een kick om al die keurig onder en naast elkaar geplaatste getallen te zien. Ik was en ben nog steeds een freak wat betreft ordening en perfectie.
Later kwamen de rekenmachines erbij. Ik had een hele verzameling van die dingen, elk met z’n eigen specialiteit. In de loop der tijd kreeg ik een programmeerbare rekenmachine in bezit en tenslotte mijn eerste homecomputer. Het programmeren, je wil opleggen aan een machine en die een tijd lang over iets laten ‘nadenken’ is iets fantastisch.
Uiteindelijk ging ik informatica studeren aan de universiteit. Ik kwam er al snel achter dat daar iets meer werd onderwezen dan het simpelweg programmeren van computers. Maar de liefde voor computers die ik gaandeweg opvatte, hielp mij er doorheen. De studie bracht me in aanraking met alle niveaus van het programmeren: van assembleertaal tot functionele programmeertalen. En alle hebben hun eigen fascinatie. In assembleertaal geef je de machine direct instructies. Niets of niemand zit ertussen; een soort terug-naar-de-natuur gevoel dat erg bevredigend kan zijn. Ook hogere programmeertalen zijn leuk: met aangeleverde blokken bouw je een applicatie. Het blijft fascinerend dat een bewerking op hoog niveau, zoals het sorteren van een lijst, uiteindelijk gerealiseerd wordt door het verplaatsen van een grote hoeveelheid nulletjes en eentjes. Na mijn studie werd ik uiteraard computerprogrammeur; dat ben ik nu al bijna negen jaar. Nog steeds vind ik het programmeren van computers het mooiste dat er is: comfortabel gezeten achter een groot scherm steek je allerlei datastructuren en objecten in elkaar en maak je mooie schermen, met een product als resultaat. Het maken van iets uit niets geeft veel bevrediging. Het mooie van het vak van computerprogrammeur is dat, als de eisen eenmaal op tafel liggen, je in principe van niemand meer afhankelijk bent. De computer, de programmeertools en jij kunnen het karwei alleen klaren. En als er maar tijd voorradig is, behoort ook het maken van een perfect product tot de mogelijkheden. Jammer genoeg is dat niet de dagelijkse realiteit, maar soms lukt het om binnen een project althans een gedeelte perfect te krijgen.
Tot slot nog het sociale aspect van het werken met computers. Computers zijn altijd eerlijk en vlijtig en ze trekken zich er niets van aan hoe je eruit ziet of hoe je je gedraagt. Het valt te begrijpen dat sommigen het gezelschap van computers prefereren boven dat van mensen! Het mooie van automatisering is dat je de hele dag mag werken met computers, ze mag programmeren en er nog voor betaald wordt ook!
Sander de Jong