Mijn zonen zijn dikke vrienden en speelden toen ze nog wat jonger waren alle drie graag met Lego. Toch gingen ze na een paar uur bouwen vaak geïrriteerd uit elkaar. Wat bleek? De ene was intens tevreden als er een prachtig kasteel stond en ging bedenken wat hij nu eens zou gaan doen. Terwijl de andere vond dat het spel nu pas kon beginnen en erg teleurgesteld was als zijn ridder-rivaal weg liep. En de derde had maar een half handje geholpen met het bouwwerk, maar wel een complete aanvalstactiek verzonnen.
Zo zul jij ook in jouw omgeving vast de ontwikkelaar of onderzoeker herkennen die zich urenlang kan verliezen in het perfectioneren van een detail. En de resultaatgerichte projectleider, die heel goed weet te organiseren dat de klant op de afgesproken datum perfect het product geleverd krijgt waar hij om heeft gevraagd. Of die collega die het met iedereen goed kan vinden en voor wie je lachend de losse eindjes weer vastknoopt die hij laat hangen. Ook jij hebt vast zo'n Pietje Precies in je buurt, die soms wel lastig lijkt, maar ook broodnodig is omdat hij alle foutjes uit de berekening weet te halen. En wie zie jij in de spiegel?
Als jij en al jouw zo verschillende collega's nou de ambitie hebben om zich te ontwikkelen en carrière te maken, hoe logisch is het dan als jullie allemaal streven naar die ene functie van hiërarchisch manager? Natuurlijk is het goed om te werken aan verbreding van je competenties en zo een breed managementprofiel te ontwikkelen, maar blijf ook kritisch over de vraag of je de loopbaankeuzes maakt die echt bij jou passen. Veel mensen zijn helemaal niet zo generalistisch als een goede, ouderwetse, hiërarchisch manager moet zijn. Pietje Precies moet zijn talent voor het detail laten varen om veel oppervlakkiger met veel grotere lijnen bezig te zijn en niet het risico te lopen overwerkt te raken. Vindt hij dat leuk? Het sociale wonder voelt zich gedwongen om het plezier dat hij beleeft aan de omgang met mensen, deels te offeren aan verplichtingen als de administratie of juridisch geneuzel. En mag je van een technisch toptalent verlangen dat hij evenveel belangstelling heeft voor wat zijn medewerkers beweegt, omdat ook leiding geven tot zijn taken is gaan behoren? Misschien is dat wel minder voor de hand liggend dan we soms denken.
Ik denk dat het belangrijk is dat organisaties hun talenten de ruimte geven om zich te ontwikkelen in de richting die het beste bij ze past. Al die verschillende mensen die elkaar aanvullen maken een organisatie sterker. Liever vijf gespecialiseerde toppers dan evenveel middelmatige managers. Je hoeft niet perse een 'lijn' te managen om van waarde te zijn. Je kunt ook van grote waarde zijn voor een project, een groep klanten, een groep medewerkers of een vakgebied. Als jij er zo één bent, kies daar dan voor! Als je het goed doet, komen de waardering en beloning echt wel.
Ik hoop dat mijn zoon die architect wil worden daarin slaagt. Ik verwacht dat zijn broer op een plek terecht komt waar hij zijn sociale talent gaat benutten. Eigenlijk gun ik het mijn jongens vooral om geen integraal manager zonder plezier te hoeven worden. Dat gun ik jou ook.
Helaas laten de beloning en waardering nogal eens op zich wachten bij een techneut of pietje precies, vooral als de manager zelf totaal geen verstand heeft van wat iemand uitspookt. Daar komt nog bij dat bij de meeste organisaties de opvatting heerst dat een manager meer zou moeten verdienen dan de mensen op de werkvloer.
Men zou eens naar het betaald voetbal moeten kijken: daar zijn het vaak de uitvoerenden die de topsalarissen krijgen. Daar begrijpt men het belang van toptalent op de werkvloer. Daar heb je dan ook geen last van voetballers die enkel en alleen om het salaris ineens manager willen worden.
Klopt. Mooie aanleiding voor een gesprek over jullie loopbaanbeleid met je HRM-adviseur.