Het is de bedoeling om in 2004 minimaal 45 procent van de publieke dienstverlening elektronisch beschikbaar te hebben. Dan zal ook 60 procent van alle formulieren in digitale vorm aanwezig moeten zijn.
Minister Remkes (Binnenlandse Zaken) heeft zich deze concrete doelen gesteld. Volgens hem is ICT een belangrijk middel om de overheid toegankelijker te maken en haar dienstverlening te verbeteren. Alle relevante overheidsinformatie en -diensten moeten op termijn voor burgers en bedrijven beschikbaar zijn via internet.
Een ander doel is dat eind volgend jaar 80 procent van de democratische basisinformatie op internet staat. Daarmee wordt alle wet- en regelgeving, informatie van gekozen bestuursorganen en rechterlijke uitspraken bedoeld. Met name verordeningen van provincies, gemeenten en waterschappen zijn moeilijk of helemaal niet op internet te vinden. Daar zou verandering in moeten komen.
Kijk voor een uitgebreid artikel in deComputable van 19 september 2003.
Allemaal leuke voornemens, maar als de wet niet wordt aangepast kan bijvoorbeeld een gemeente het wel vergeten om (legaal) haar producten op Internet te zetten.
Technisch is het allemaal zo moeilijk niet, maar de wetgeving loopt nog streeds zo vreselijk achter de feiten aan…
Ik hoop dat de politiek zich dat ook realiseert voor er weer een losse flodder verschoten gaat worden. Van Boxtel had het indertijd al over 25%…. ook dat werd niets, nu is het al 45% maar aan de wetgeving is naar mi8jn weten nog geen 1% aan aanpassingen gedaan. Het voornemen van de minister is goed, maar de steeds hogere percentages lijken eerder lachwekkender dan haalbaarder te worden.
Dhr Lassing heeft enigszins gelijk als het over de percentages gaat; ik zou niet eens weten hoe je moet meten. Weegt het electronisch publiceren van een bestaand foldertje even zwaar als het aanbieden van een on-line dienst? En hoeveel diensten en publicaties zijn er eigenlijk? De metrieken even daargelaten; de beweging is ingezet, Internet wordt een steeds belangrijker medium in de communicatie tussen burgers en overheid. Wat m.i. een echte boost zou kunnen geven is een electronisch identiteitsbewijs voor alle burgers. Vergeet de eisen uit de wet op de electronische handtekening, vergeet de eisen van de PKI-Overheid. De duizend dollar vraag voor de komende jaren is: Wie kan aan alle burgers PKI-certificaten uitgeven volgens een pragmatisch uitgifteproces maar wel zodanig dat overheden er toch op kunnen vertrouwen ? Wie die puzzel oplost zal w.s. de grootste bijdrage aan de ontwikkeling van e-government leveren.