Tim Berners-Lee, de uitvinder van het World Wide Web, is op nieuwjaarsdag geridderd door de Britse koningin Elizabeth II. Sir Berners-Lee is nu Knight Commander in de orde van het Britse Rijk.
De wetenschapper reageert bescheiden: "Ik had nooit verwacht dat mijn uitvinding zou leiden tot zo’n onderscheiding. Het is vreemd, maar ik voel me zeer vereerd." Hij zegt dat dit eerbewijs een teken is dat ‘het Internet’ – specifiek het web – wereldwijd machtig is geworden en niet een overwaaiend fenomeen. "Er is een tijd geweest dat mensen dachten dat het Internet een andere wereld, met andere spelregels, was. Nu realiseren mensen zich dat het gewoon een hulpmiddel is dat we gebruiken in de normale, echte wereld.
"Deze erkenning van het web maakt ook duidelijk dat de scheppers en gebruikers een aanzienlijke verantwoordelijkheid dragen en delen." De geridderde onderzoeker verwijst hiermee naar het werk van huidige webontwikkelaars, softwareleveranciers en standaardisatie-organisaties. "Informatietechnologie verandert de wereld en als gevolg daarvan kunnen ict’ers zich niet afsluiten van de technologische en sociologische gevolgen ervan."
Begrip
Toch houdt Berners-Lee vol een gewoon iemand te zijn en dat zijn eerste hypertekst-programma slechts ‘een’ programma was. "Ik wou ermee bijdragen aan begrip; tussen wetenschappers, tussen gemeenschappen. Het oorspronkelijke idee achter het web was dat het een ruimte moest zijn voor samenwerking waar je kunt communiceren door informatie te delen. Door iets samen te schrijven en het bij te houden, zouden mensen misverstanden en onbegrip kunnen uitdrijven."
"De universele aard van het web is essentieel; hypertekstlinks kunnen naar van alles verwijzen; iets persoonlijks, iets lokaals, iets internationaals, een ruwe versie of juist een afgewerkt epistel."
Overigens bestond hypertekst al vóór Berners-Lee het toepaste; het werd toen gebruikt om documenten van opmaak te voorzien. Hij was in 1989 echter degene die het idee kreeg – en uitvoerde – verschillende, zij het gerelateerde, documenten middels hypertekst naar elkaar te laten verwijzen. Die documenten konden zich bovendien op diverse, verspreide computers bevinden. De unieke bijdrage van Berners-Lee was het systeem om de locaties van die documenten te bepalen en onthouden. Dit heette aanvankelijk udi (universal document identifier) en werd later bekend als url (universal resource locator).
Apple en Next
Apple had voor die tijd met zijn Hypercard-systeem al een voorloper van http (hypertext transfer protocol) en html (hypertext markup language). Oud-ceo John Sculley, de voormalige Pepsi-topman die Apple mede-oprichter Steve Jobs toentertijd de deur uitwerkte, noemt Hypercard één van de grote missers van de Macintosh-producent.
Berners-Lee werkte in de jaren tachtig en negentig bij de Europese Organisatie voor Nuclear Onderzoek (Cern) in Genève. Daar ontwikkelde hij een programma voor zijn world wide web dat werkte middels aanklikbare links. Die software draaide op een Next-machine, van het door Steve Jobs (na zijn ontslag bij Apple) opgerichte Next Computer.
De ‘vader van het web’ heeft zijn vroege browser-programma en de eerste webserver, die de documenten huisvest, vrijgegeven aan de wetenschappelijke gemeenschap rondom het Cern. Op die eerste website publiceerde hij de informatie over en specificaties van udi, html en http. Vervolgens bracht hij de software in 1991 breder uit door het te delen met de reeds bestaande hyptertekst- en Next-gemeenschappen.
Browsers
"De eerste drie jaar was een periode van overtuigen, waarin ik samen met mijn collega Robert Cailliau, tevens mijn eerste ‘bekeerling’, het web aan de man probeerde te brengen. We hadden web-clientsoftware nodig voor andere platformen, aangezien Next niet alomtegenwoordig was. Uiteindelijk traden er andere browsers aan: Erwise, Viola, Cello en Mosaic." Laatstgenoemde diende als basis voor de Navigator-browser van Netscape en de Internet Explorer van Microsoft.
In 1994 heeft de Britse wetenschapper het World Wide Web Consortium (W3C) opgericht toen hij aantrad bij het prestigieuze MIT (Massachussetts Institute of Technology) in Boston. Daar woont en werkt hij nu nog en inmiddels is hij voorzitter van toezichthouder W3C.
Tegenwoordig werkt Berners-Lee aan het tweede deel van zijn oorspronkelijke idee. Hij had begin jaren negentig al voor ogen dat het web op termijn gebruikt kon worden voor analyse van informatie en -stromen om dan samenwerking verder te verbeteren. De totstandkoming hiervan moest echter nog wachten op wijdverbreid, algemeen gebruik van het web. "Dan kan het een realistische spiegel worden, of zelfs de primaire belichaming, van de manieren waarop wij werken, spelen en sociaal functioneren."< BR>