Autofraude met software om milieukeuring te verslaan blijkt normaal. Dit is de discussiestelling die Computable-lezers vandaag krijgen voorgelegd.
De beruchte dieselgate-affaire bij Volkswagen, die tot aan de bedrijfstop reikt, blijkt niet uniek te zijn. Bij zusterbedrijf Audi, dat eind 2015 al in beeld kwam bij onderzoek naar deze software-matige fraude, heeft Justitie nu net invallen gedaan. Maar sjoemelsoftware die overheidskeuring op dieseluitstoot detecteert en dan om de tuin leidt, vindt niet alleen plaats bij het Duitse autoconcern.
Het Franse Renault is ook betrokken bij dieselgate en Justitie-onderzoeken daarnaar. In januari kwam de Volkswagen-concurrent al in beeld. Nu meldt persbureau AFP op basis van een ingezien onderzoeksrapport dat de volledige top, tot en met ceo Carlos Ghosn, betrokken is bij bedrog met de emissietesten. Het manipuleren van testuitslagen voor dieseluitstoot zou zelfs al sinds 1990 gebeuren. Renault ontkent de hele affaire. Toch lijkt sjoemelsoftware (officieel woord van het jaar 2015) nu wel erg op doping in de wielersport: iedereen doet het. Wat vind jij?
Sjoemelsoftware is het gevolg van een moreel tekort bij de opdrachtgevers, het management, én de ontwerpers en programmeurs, met als doel private winst te vergroten ten koste van publieke winst (b.v. milieu, gezondheid).
Techniek kent geen moraal. Een ingebouwde functie om techniek “slim” te maken, de zogenaamde artificial intelligence, blijft beperkt tot de moraal van de makers van de techniek.
Onze samenleving is afhankelijk van vertrouwen. De publieke regelgeving ijlt altijd na bij technologische ontwikkelingen omdat helaas niet iedereen te vertrouwen is.
De moraal: behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden.
Wel typisch dat sjoemelsoftware in de auto-industrie alle aandacht krijgt, terwijl het fenomeen wel vaker voor komt.
Software zoals opgeleverd wordt bij de grote overheids-projecten is ook vaak verre van perfect, en bij de oplevering wordt alleen het mooiweerscenario getoond. Alleen hoeven hier geen miljoenen auto’s terug geroepen te worden, maar worden er miljoenen verstookt om de software alsnog te laten doen wat het moet doen.
In beide gevallen geldt dat er op een bepaald moment in tijd iets opgeleverd moet worden, waar enorme financiële belangen aan gekoppeld zijn. Dit zorgt ervoor dat dat mensen risico’s gaan nemen, en incomplete / niet perfecte producten op de markt gaan zetten, of zelfs dingen gaan verbloemen.
Dit heeft niets met techniek te maken, maar alles met (zoals Dick al zei) moraal en vertrouwen.
Op het moment dat hoge managers gaan bepalen dat een product geleverd moet gaan worden, terwijl de techneuten het product nog niet goed vinden, moet je je zorgen gaan maken. Helaas wordt klokkenluiden op zo’n moment doorgaans niet gewaardeerd.
@PaVaKe: er is in dit geval in mijn beeld geen sprake van ‘niet perfecte’ software als gevolg van ’tijdsdruk’, ‘menselijk falen’ of ‘mooiweerscenarios’.
Zonder dat ik alle details ken, zie ik het als gewoon een slim stuk software dat in staat is om de (milieu) prestaties van een automotor aan te passen aan de wisselende weer- en rij-omstandigheden.
Het gesjoemel ontstaat pas wanneer mensen besluiten dat zij voordeel kunnen behalen door in heel specifieke situaties (zoals die bv tijdens de formele emissie-testen zich voordoen) de software de motor zodanig laten presteren dat betere milieuprestaties worden behaald.
En dat is een van de punten van Dick van Elk, en ook van jou: wie neemt de beslissing om deze feature te gaan gebruiken?
Overigens is ‘software in auto’s achteraf aanpassen’ natuurlijk niet helemaal nieuw: het fenomeen ‘chiptunen’ in de autobranche bestaat al jaren, en doet feitelijk hetzelfde. Nadat je auto uit de fabriek komt, pas je de werking van de software en de instellingen aan waardoor je meer vermogen (of een lager verbruik) uit dezelfde motor haalt.